Pielgrzymka to rekolekcje w drodze, w czasie których walczymy o zyskanie dóbr duchowych. Właśnie dlatego praktyki pobożnościowe wpisane są w intensywną ascezę i pokutę. Podjęty trud i oczekiwane dzięki niemu owoce mogą być ofiarowane w konkretnej intencji. Celem podróży jest miejsce święte a cel duchowy pielgrzymki może być błagalny, dziękczynny, pokutny lub wynagradzający. Charakter ascetyczno-pokutny ma swoje konsekwencje w określonym zachowaniu pielgrzymów. Jednym z jego elementów jest odpowiedni ubiór.
Ze względu na to, że pielgrzymka ma charakter religijny a nie sportowy, turystyczny czy rekreacyjny, również strój pielgrzyma powinien tę różnicę uzewnętrzniać.
Pielgrzymi powinni ubierać się schludnie, stosownie do płci (kobiety i dziewczęta nie mogą nosić spodni) i w sposób zgodny z chrześcijańską skromnością tzn.: odzież nie może być obcisła ani prześwitująca, koszula czy koszulka musi mieć co najmniej krótki rękaw a ewentualny dekolt u kobiet – umiarkowany, spodnie muszą być długie, sukienka lub spódnica – za kolano. Unikamy zbyt jaskrawych kolorów.
Nasz strój wpływa na nasze własne zachowanie, ale też oddziałuje na innych. Wytwarza okoliczności sprzyjające skupieniu i modlitwie, albo im przeszkadza. Nasze wyrzeczenia związane z niekiedy nie w pełni komfortowym ubraniem są koniecznym elementem pielgrzymkowej ascezy, jeśli chcemy, by przyniosła ona dobre owoce.
Поломництво то духова однова в дорозі, коли воюєме штобы здобыти духовы блага. Гвашні зато побожны практыкы єднат ся з інтенсывном аскезом і ділами покаяня. Так піднятый труд і ждане вдяка ньому овочы можут быти офіруваны в конкретной намірі. Ціль подорожы то сьвате місце, а ціль духова поломництва мож быти благальна, благодарна, покаянна або нагороджуюча кривду. Аскетычно-покаянный характер ма своі консеквенциі в конкретных манєрах поломників. Єдном з них єст одповіднє облечыня.
З огляду на то, што поломництво ма реліґійный характер а ні спортовый, туристычный ци рекреaцийный, тыж і стрий поломника мал бы про тоту рижницю засьвідчати.
Поломникы мали бы позберати ся чысто і порядні, одповідньо до того якой сут плоти (жены і дівчата не можут мати ногавок) і в спосиб згідный з християньском скромностьом, то значыт: облечыня не мож быти кісне ани свитаче, кошеля ци кошелька ма мати принаймі короткый рукав а евентуальный декольт в жен - помірный, ногавкы мают быти довгы, сукні або кабаты - за коліна. Не вдіваме ся в за барз яскравы кольоры.
Наше облечыня влият на наше власне поступуваня, але тыж діят на інчых. Творит атмосферу, котра служит концентрациі і молитві, або ю нищыт. Наши выречыня, офіры, повязаны з неколи не цілком выгідным облечыням сут конечным елементом поломничой аскезы, як хочеме, штобы дала она добры овочы.
Brak komentarzy:
Prześlij komentarz